Hola!

Onder het genot van een Banano Loco (cocktail) hebben we besloten dat een blog gewoon handig is. Zo blijft iedereen op de hoogte van onze frivole avonturen en bespaart ons een muisarm.

Laten we beginnen...Schiphol, vertraging, in-flight entertainment, Houston, Starbucks, San Jose, slapen.

Dag 2: haha....daar zaten we dan, niet om over naar huis te schrijven. Dus snel op weg naar Punta Banco, een end of the road destination op zo´n half uurtje fietsen van een wereldberoemde (left breaking) golf (Pavones). Helaas kunnen wij niet surfen en de oceaan te onstuimig voor ons beginners en rotsen zijn ook niet. We hebben ons wel goed bezig gehouden. Ochtendzwemmen, luieren in de hangmat, fietsen, watervallen, uitkijkpuntjes, surfers kijken.

De hoogtepunten waren het wild. Iguana op de wc. Aapjes in de bomen. Grote blauwe krab in de grond. Lekker op een paard door de modder slip ´n´ slide in de jungle (diep in je jungle, jungle) en over de bergen. Deze laatste activiteit werd begleidt door Wilber de Tuinman (tevens verlosser van Iguana in de badkamer), die de jungle kent als zijn eigen broekzak. Halverwege de rit kregen we een tropische regenbui te verduren, waardoor de paden soms te glibberig werden voor de paarden en we achter ze aan naar beneden moesten glijden, inclusief valpartijen. De tocht duurde maar liefst vijf uur en eindigde met zonsondergang op het strand. Conclusie: beetje loco, helemaal geweldig. We hebben ons ook lekker volgepropt. Sina, de kokkin, maakte voor ons heerlijke maaltijden die het midden hielden tussen Costa Ricaanse specialiteiten en Hollandse kost. Het hostel werd dan ook door Nederlanders gemanaged; er verscheen zelfs nog een doosje hagelslag op tafel.

We zijn blij dat we de reis in deze uithoek zijn begonnen. Rust aan m´n kop! Van Punta Banco zijn we heel soepel doorgerold naar de volgende uithoek, Dos Brazos del Rio Tigre (Puerto Jimenez). Dit 'dorpje' ligt aan de rand van Corcovado National Park. We wilden in Los Mineros Hostel gaan vertoeven. Toen we aan kwamen waaien (open-air taxi) werden we met open armen, kokosnoten en hangmatten onthaald; tot de dame des huizes thuiskwam, dit bleek wederom een 'Hollander' te zijn van het slag oude hippie geen bh geen geiten wollensokken (nog al warm hier he). Ze vertelde ons dat ze eigenlijk gesloten was, maar dat we wel mochten blijven slapen. Het gehucht (populatie 300) was vroeger een goudmijnenstadje (populatie 10.000) en ons hostel was een combinatie van bar, hoerenhuis en gevangenis (die nu dienst deed als wc). Daarom besloten we maar in een van de nieuw aangebouwde tipi´s te gaan slapen. Vijf minuten na aankomst lag er al een kaaiman in de achtertuin.

Omdat Dos Brazos net buiten het park ligt, kan je daar zelf op verkenningstocht. Eerste dag bracht ons dit niet verder dan de rivier. Maar na meer informatie te hebben ingewonnen, bleek dat we deze door moesten waden (er waren toch kaaimannen??) en dan het pad de berg op volgen. Eerst nog even een foto getrokken van een leuke waterval, draaien we ons om wat staat daar.......een hond. Yuki, de hond van het hostel, die ons de rest van de reis de weg heeft gewezen. We hebben een paar uur geslalomd door het gebied door watervallen, over landslides en onder aanval van o.a. killer-mosquitos. Op de terugweg waren we op zoek naar de rivier toen Yuki dacht: ´goh, dit is een leuk paadje´. Een half uur later was er geen pad meer te bekenen en stonden we kilometers hoog op een bergrug verstrikt in de lianen. We besloten toch maar terug te keren en hebben we ons een weg gebaand door de wildernis naar de rivier. We hebben het even aan mister Bolita gevraagd en het pad over de bergrug bleek de emergency-track bij hoog water te zijn, die dus eigenlijk nergens heen ging. Een dag ploeteren in de jungle waren we wel voldaan en klaar om terug te keren naar de bewoonde wereld.

We zijn eergisteren uit Puerto Jimenez vertrokken en zijn nog steeds en route naar surf-walhalla Peninsula Nicoya. Die reis verliep soepel tot half elf vanochtend. Toen we een gulzige pinautomaat tegenkwamen. Tip voor toekomstige reizigers naar Costa Rica: Haal je kaart snel, zeer snel uit de automaat. Die van Isabelle is nu een nachtje onder de hoede van Banco de Costa Rica. Morgen om negen uur is de bankmanager wel aanwezig en kunnen we onze reis verder zetten.

Volgende keer meer avonturen van jullie vrolijke vriendjes.