La Isla Bonita - BELIZE

En hier zijn we weer al....worden jullie toch wel verwend vandaag!

Belize was super! Wij zijn in San Ignacio begonnen met een grot. ATM cave. Zwemmen, door het donker worden geleid, vazen, skeletten, Amerikaanse sletten. We sliepen in een guesthouse bij John & Rosa. John was heel enthousiast en heeft ons nog naar een tempel net buiten de stad gebracht en achter de express bus naar Belize City aangesjeesd in alle vroegte. Oe en we hebben hier wel een hele lekkere pizza gegeten, gemaakt door een echte Italiaan!

Belize City hebben we alleen vanuit de taxi en watertaxi gezien, want gelijk door naar Isla Bonita: Caye Caulker! Dit is de backpacker/laidback versie van San Pedro (waar Madonna over zingt). We hadden een penthouse dorm compleet met dakterras (en bedbugs...dat was gezellig). Paar dagen hangen in paradise. Anouk wilde hier graag duiken en heeft dat dan ook 2 daagjes gedaan, helemaal prima. Isabelle moest zich dan in de tussen tijd vermaken en vond zo een nieuwe hobby, kite surfen. Helaas maar een keer, omdat deze sport nogal afhankelijk is van een stevig windje. Maar niet getreurd....rum punch drinken, strand hangen en snorkelen met haaien, schildpadden en tropisch gespuis. We hebben Caye Caulker verlaten aan boord van de Ragga King en een 3-daagse zeiltocht langs de kust van Belize gemaakt. Worden jullie al jaloers? Slapen op eilandjes van 10 vierkante meter met 12 palmbomen, snorkelen, kreeft eten, coconut rum, zonnetje, rasta mannetjes, gezellige Canadezen. Geen slechte Sinterklaas!!

Gisteren zijn we vanaf Placencia, Belize in een keer (16 uur, 4 bussen) door getuft naar Tulum, Mexico. Morgen gaan we hier nog een dagje op het strand hangen en dan is het op naar CUBA! We`re very excited. Het internet schijnt je er nogal eens in de steek te laten, dus niet boos worden als het weer even stil is aan deze kant van Banano Loco. Laat maar lekker veel berichtjes achter, kunnen we daar van genieten.

hasta luego!

ps veel plezier met de fotos!

one can, toucan

Ja ja jongens....het heeft even geduurd maar hier volgt weer een verslag. Het wordt niet heel uitgebreid want het zonnetje roept ons! Ondertussen zijn we in Mexico aanbeland, maar we hebben de kaartjes van El Salvador nog altijd niet op de post gedaan. Tranquillo! We gaan nu even diep in ons geheugen graven om de hoogtepunten van Guatemala voor jullie op een rijtje te zetten. We weten toch...het gaat jullie vooral om de fotos!!

Nou grens over, bus in naar Guatemala City en daar gelijk op een andere bus Guatemala city weer uit!

Antigua: Koloniaal stadje in het zuiden van Guatemala, UNESCO World Heritage Site. Veel restaurantjes, barretjes en kerken. We hebben hier een fietstocht gedaan door omliggende dorpjes en naar een Macadamia farm. Gratis facial en lekkere pannenkoeken met Macadamia pindakaas. We hebben ook vulkaan Pacaya beklommen, waarbij je tot een halve meter van het lava af kan staan. Heel vet en een beetje gevaarlijk. Marhmellows roosteren! En voetjes..poe poe. Slip en slide door het losse zand weer naar beneden.

Lago de Atitlan: Dit is een heel groot meer met allemaal leuke dorpjes eromheen. We hebben er twee bezocht, San Marcos en San Pedro. Het eerste was echt hippyville, yoga, meditaite en ´pretentious spirituality´. Niet helemaal ons ding, maar we zijn wel lekker in een Maya sauna, alias broodoven, geweest. San Pedro was wel heel leuk. Veel lekkere restaurantjes, goede massages, zonverwarmde hot springs, een gekke italiaanse. Alleen jammer dat het meer vervuild is geraakt en je er dus niet meer in kan zwemmen. Af en toe kwam het aroma je ook lekker tegemoet.

Van Lago de Atitlan naar Coban hebben we de scenic detour gedaan...heel mooi maar 12 uur in 5 verschillende microbussen was het misschien niet helemaal waard.

Lanquin/Semuc Champey: SUPER!! Dit was zeker een hoogtepunt van Guatemala en ook van onze hele reis. Ons hostel hier was echt tof. We sliepen in een soort van boomhut, een paar meter van een snel stromende rivier, restaurant met buffet dinners, lekker smoothies en rode wijn. In de buurt van Lanquin ligt Semuc Champey. Hier zijn we met een tour een grottenstelsel ingegaan, met kaarslicht. Dat is nog niet zo makkelijk om te klauteren en zwemmen met een kaars. Oh ja en een waterval omhoog klimmen! Verder nog van schommels en watervallen afgesprongen, op een autoband de rivier afdrijven en in poeletjes badderen.

Flores: Flores zelf is een klein stadje/schiereiland aan een meer maar van hieruit kan je naar Tikal. Tikal is een grote Maya ruine in de jungle. Heel indrukwekkend. Hoge tempels beklimmen, pizotes en aapjes bekijken, en een grappige gids met sterke verhalen!

Rio Dulce: Dit plaatsje ligt aan de Rio Dulce ha. We sliepen hier een zwitsers hostel, grappig. En vanhier uit zijn we met een lancha naar Livingston (aan de Carribische kust) gevaren en terug. Mooie tocht. Livingston zelf stelt niet veel voor maar wel lekker gegeten bij Maria, een Mexicaanse vrouw die ooit in India heeft gewoond en heel trots is op haar currie kruiden.

Beetje kort, maar wel lekker. We hebben genoten van Guatemala maar het is een beetje zoals een mooie man die van zichzelf weet dat ie mooi is. Genieten en vervelend tegelijkertijd!

groetjes!

een El Salvadoriaanse bende

Hola!!

Alles goed daar in het verre koude Europa? Hier wel! Het zonnetje schijnt en de lucht is blauw... Eigenlijk zitten we nu stiekem al in Guatemala maar we lopen een paar weken achter met de blog. Dus speel even met ons mee...het is 8 november 2009 en de Ticabus schiet de grens van Nicaragua over. Voor deze gelegenheid hebben we een Ticabus genomen (de dure toeristen shuttle/ijskast) omdat we meerdere grenzen in een dag over moesten, nl van Nicaragua via Honduras naar El Salvador. In San Salvador kregen we gelijk een hartelijk welkom. De bus reed een in gevangenis stijl bewaakt terrein op waar een man met mittraileur een taxi voor ons moest aanhouden. Wij hadden geen zin om in deze gevangenis sfeer te overnachten en we gingen richting Boulevard de los Heroes om daar in een gezellig familie pension te slapen. Heel gezellig. Ze hebben wel de borg van de sleutel achter gehouden. Lekker hoor. We hebben niet veel van San Salvador gezien omdat we eind van de middag pas aankwamen en s ochtends weer vertrokken. Maar ze hebben er wel een leuke shopping mall gelijk een doolhof. Daar hebben we een aantal uren vertoefd. San Salvador is niet het soort stad waar je s avonds op je gemakje op straat kan flaneren. Nou goed, s ochtends ging de reis verder naar Juayua, het begin van de Ruta de las Flores.

Bij aankomst kwamen de heerlijke geuren van de Feria Gastronomica ons tegemoet. Elk weekend verblijdt Juayua zijn gasten en locals met een lekkere etensmarkt (denk Preuvenemint, Maastricht), maar dat wisten we. Goede planning! We hadden hier een heel leuk hostel met geel/blauw tegel interieur, weelderige tuin en Franse host. Wij gelijk naar de markt natuurlijk. Eerst een appertief hapje van tacos aan tafel bij twee El Salvadorianen uit Santa Ana. ZIj boden ons nog lekker een pupusa aan (specialiteit van El Salvador), een tortilla met kaas ertussen gebakken. Mmm lekker vettig. Toen op naar het hoofdgerecht wat voor Isabelle geen probleem was. Overal lagen lekkere stukjes vlees te braden, daar houden ze wel van. Na een beetje zoeken kon Anouk ook terecht hoor, don't panic. Lekkere garnaaltjes met knoflook. Het water loopt jullie nu zeker in de mond? Verder is Juayua een redelijk klein stadje maar de omgeving is wondermooi. We hebben hier o.a. een leuke koffietour gedaan naar Finca Majada die ook koffiebonen verkopen aan Starbucks; een tocht naar 3 mooie watervallen waarbij we door een tunnel geploeterd hebben en een busritje naar Finca Santa Leticia waar ze drie 'potbellied' Maya figuren hadden. Na Juayua besloten we spontaan om nog een nachtje naar Tacuba te gaan. Dit is een bergdorp aan de rand van Parque Nacional El Impossible. In dit park kan je leuke wandelingen doen (extreme hiking 8 uur lang), wij besloten in plaats hiervan te gaan relaxen in de hotsprings. In Tacuba sliepen we in Hotel Mama y Papa compleet met uitzichtstoren, killer ducks in de tuin en hangmatjes.

Conclusie: El Salvador is mooi en relaxed, de mensen zijn aardig en houden van lekker eten. Helemaal prima.

Dit was wederom een spannende episode in onze reis. Tot de volgende.

ps Niks gemerkt van alle gangsters die het land schijnen te teisteren.

Anouk - Isabelle - Granada ;)

Hola!

Het heeft even geduurd maar hier zijn we weer! En deze keer vanuit Nicaragua. We zitten nu in een internet cafeetje tegenover ons koloniaal hotelletje in Leon nadat we een ochtend hebben ge-volcano board. Maar daar straks meer over...

In het vorige blog waren we in Puntarenas gestrand, maar we kregen Isabelle´s pas gewoon terug in handen de volgende ochtend en toen konden we onze reis voortzetten naar Montezuma. Montezuma is een soort van surfer/hippie dorpje waar we verbleven in Hotel Luna Llena. Het hotel was echt wondermooi met lounge areas, warme douches en aapjes in de tuin. Het ging gelijk de eerste avond al goed: wild in de kamer! Isabelle ging op de kamer geld uit de kluis halen voor een spetterende avond uit, toen ik een noodkreet hoorde, beest! Maar het was moeilijk te zien wat er achter de kluis verscholen zat...iets klein en pluizigs (geen muis of rat phew). Toen hebben we de nachtbewaker erbij geroepen, die zei ah een zorro (woordenboek erbij, dat is dus een vos). Een vos achter de kluis? Nee nee, een zorroria. We snapten hem pas toen hij vies zijn neus ophaalde, we hadden een stinkdiertje op bezoek. Dat is gezellig! Hij heeft hem naar buiten gejaagd voor Pepe de kans kreeg om de kamer te bedwelmen. Het werd daarna nog een gezellige avond in de lokale kroeg, Chicos. Verder hadden we hier wilde plannen: een canopy tour, surfen, Cabo Blanco National Park. Uiteindelijk bleek alleen het laatste ¨mogelijk¨ in de zeikende regen, en besloten we Costa Rica achter ons te laten. Met een tussenstop in Liberia (breakdancers in het park) zijn we toen 25 oktober de grens overgestoken Nicaragua in. Niet geheel zonder problemen, want zonder stroom functioneert de doune niet zo goed. Afijn, enkele uren later zaten we dan toch aan het strand met een biertje, San Juan del Sur.

De eerste verschillen tussen Costa Rica en Nicaragua waren ons in de bus al opgevallen, want er hing naast de chauffeur van de oude Amerikaanse schoolbus een televisie waarop we leuke clips konden kijken van circa 2005. Plezier alom! San Juan is een klein kustplaatske vol schattige gekleurde huisjes. In ons pittoreske (sfeervol aftands) hotel hadden we een balkon met zeezicht. Dat is genieten. In San Juan zelf viel niet veel meer te beleven dan strand hangen en cocktails drinken, maar onze eerste surfles is een feit. Hiervoor moesten we ongeveer een half uur over een onverharde weg hobbelen achter in een truck naar Playa Maderas. Eenmaal daar maakte de ontmoeting met onze surfleraar Alfredo alles goed. Het was geen surfbink, maar deze 60-jarige Peruaan kon er wat van! Na 2 uurtjes bloed, zweet en tranen konden we toch mooi onze eigen golfjes pakken. Hoppa!

Van San Juan reisden we met ons rood verbrande hoofden verder naar Isla de Ometepe. DIt zijn twee vulkanische eilanden in Lago de Nicaragua. Wederom zeer scenic! Op een kleine lancha maakten wij de overtocht en sprongen toen op een lokale bus richting Playa Santo Domingo. We werden op de voet gevolgd door 2 Noorse meisjes en een Brit. Denk Peking Express! Playa Santo Domingo was niet veel meer dan 3 hotels en 2 restaurantjes. Onze achtervolgers waren hier niet zo blij mee, maar wij zelf zaten binnen no-time met biertje in de hand in de hangmat. Relaxed! We hebben poging gedaan een van de vulkanen te beklimmen (Maderas 1394m). Het pad was 6km omhoog, dat klinkt nog te doen toch? Nou niet dus! Een sauna was er niets bij. We hebben het eerste uitkijkpunt en de 3,5 km paal gehaald. We hebben nog kunnen genieten van een brulapen concert. Op naar de volgende bestemming.

Het plan was om van Isla de Ometepe rechtstreeks naar koloniaal trekpleister Granada te reizen, maar door kapotte ferries, verkeerde informatie en onze eetlust ging dit ons niet meer in een dag lukken. MAAR toen kwamen we er toch zomaar achter dat op weg naar Granada de stad Masaya ligt, het centrum van de artesanias. Ja ja markten en shoppen! Daar waren we wel voor te vangen. We hebben daar ook nog heel lekker Mexicaans gegeten. Met een dag vertraging kwamen we in Granada aan. Mooie stad en mooi hostel, wat tot de nok toe vol zat. Gezelligheid. ´s Avonds met 20 man wederom naar de Mexicaan en lekkere mojitos drinken van 1 dollar (ze waren echt lekker!). De volgende dag vulden we met sightseeing en hangmat hangen en, niet te vergeten, Moises Gadea. Een van Nicaragua´s meest bekende gitaristen gaf een gratis concert in Imagine (John Lennon thema bar), en spelen dat ie kon!

Toen waren we de stad ook wel weer beu en wat wil nou, net buiten Granada ligt Laguna de Apoyo. Een sprookjesachtig kratermeer (denk monster van Loch Ness). Lekker eten en zwemmen in de volle maan waren onze voornaamste bezigheden. Niet verkeerd toch. We hebben daar twee dagen lekker weggedroomd en zijn toen naar Leon gereden.

En daar zitten we nu...enigzins verbrand en een beetje uitgeput. Want we zijn vanochtend op houten plankjes een vulkaan afgesjeesd! VET! Vulkaan Cerro Negro is eigenlijk een grote hoop zwarte lava stenen waar vanboven een beetje rook uitkomt. Die moesten we eerst 45 minuten omhoog klimmen. Oranje overall aan (suit up), bril op en gaan met die banaan! Banano Loco! Met bijna 50km naar beneden. Straks gaan we met wat mensen uit ons hostel naar ´Leon is Burning´, loungen en vodka cocktails drinken.

We laten NIcaragua zaterdag achter ons en stappen op een bus naar El Salvador, 3e etappe in de reis. Met de woorden van Moises Gadea, ´Nicaragua mi amor´, zeggen we oogjes dicht en snaveltjes toe!

Banano Loco!!!

Hola!

Onder het genot van een Banano Loco (cocktail) hebben we besloten dat een blog gewoon handig is. Zo blijft iedereen op de hoogte van onze frivole avonturen en bespaart ons een muisarm.

Laten we beginnen...Schiphol, vertraging, in-flight entertainment, Houston, Starbucks, San Jose, slapen.

Dag 2: haha....daar zaten we dan, niet om over naar huis te schrijven. Dus snel op weg naar Punta Banco, een end of the road destination op zo´n half uurtje fietsen van een wereldberoemde (left breaking) golf (Pavones). Helaas kunnen wij niet surfen en de oceaan te onstuimig voor ons beginners en rotsen zijn ook niet. We hebben ons wel goed bezig gehouden. Ochtendzwemmen, luieren in de hangmat, fietsen, watervallen, uitkijkpuntjes, surfers kijken.

De hoogtepunten waren het wild. Iguana op de wc. Aapjes in de bomen. Grote blauwe krab in de grond. Lekker op een paard door de modder slip ´n´ slide in de jungle (diep in je jungle, jungle) en over de bergen. Deze laatste activiteit werd begleidt door Wilber de Tuinman (tevens verlosser van Iguana in de badkamer), die de jungle kent als zijn eigen broekzak. Halverwege de rit kregen we een tropische regenbui te verduren, waardoor de paden soms te glibberig werden voor de paarden en we achter ze aan naar beneden moesten glijden, inclusief valpartijen. De tocht duurde maar liefst vijf uur en eindigde met zonsondergang op het strand. Conclusie: beetje loco, helemaal geweldig. We hebben ons ook lekker volgepropt. Sina, de kokkin, maakte voor ons heerlijke maaltijden die het midden hielden tussen Costa Ricaanse specialiteiten en Hollandse kost. Het hostel werd dan ook door Nederlanders gemanaged; er verscheen zelfs nog een doosje hagelslag op tafel.

We zijn blij dat we de reis in deze uithoek zijn begonnen. Rust aan m´n kop! Van Punta Banco zijn we heel soepel doorgerold naar de volgende uithoek, Dos Brazos del Rio Tigre (Puerto Jimenez). Dit 'dorpje' ligt aan de rand van Corcovado National Park. We wilden in Los Mineros Hostel gaan vertoeven. Toen we aan kwamen waaien (open-air taxi) werden we met open armen, kokosnoten en hangmatten onthaald; tot de dame des huizes thuiskwam, dit bleek wederom een 'Hollander' te zijn van het slag oude hippie geen bh geen geiten wollensokken (nog al warm hier he). Ze vertelde ons dat ze eigenlijk gesloten was, maar dat we wel mochten blijven slapen. Het gehucht (populatie 300) was vroeger een goudmijnenstadje (populatie 10.000) en ons hostel was een combinatie van bar, hoerenhuis en gevangenis (die nu dienst deed als wc). Daarom besloten we maar in een van de nieuw aangebouwde tipi´s te gaan slapen. Vijf minuten na aankomst lag er al een kaaiman in de achtertuin.

Omdat Dos Brazos net buiten het park ligt, kan je daar zelf op verkenningstocht. Eerste dag bracht ons dit niet verder dan de rivier. Maar na meer informatie te hebben ingewonnen, bleek dat we deze door moesten waden (er waren toch kaaimannen??) en dan het pad de berg op volgen. Eerst nog even een foto getrokken van een leuke waterval, draaien we ons om wat staat daar.......een hond. Yuki, de hond van het hostel, die ons de rest van de reis de weg heeft gewezen. We hebben een paar uur geslalomd door het gebied door watervallen, over landslides en onder aanval van o.a. killer-mosquitos. Op de terugweg waren we op zoek naar de rivier toen Yuki dacht: ´goh, dit is een leuk paadje´. Een half uur later was er geen pad meer te bekenen en stonden we kilometers hoog op een bergrug verstrikt in de lianen. We besloten toch maar terug te keren en hebben we ons een weg gebaand door de wildernis naar de rivier. We hebben het even aan mister Bolita gevraagd en het pad over de bergrug bleek de emergency-track bij hoog water te zijn, die dus eigenlijk nergens heen ging. Een dag ploeteren in de jungle waren we wel voldaan en klaar om terug te keren naar de bewoonde wereld.

We zijn eergisteren uit Puerto Jimenez vertrokken en zijn nog steeds en route naar surf-walhalla Peninsula Nicoya. Die reis verliep soepel tot half elf vanochtend. Toen we een gulzige pinautomaat tegenkwamen. Tip voor toekomstige reizigers naar Costa Rica: Haal je kaart snel, zeer snel uit de automaat. Die van Isabelle is nu een nachtje onder de hoede van Banco de Costa Rica. Morgen om negen uur is de bankmanager wel aanwezig en kunnen we onze reis verder zetten.

Volgende keer meer avonturen van jullie vrolijke vriendjes.

Banano Loco (english version)

Hi kids! Here's an english version of the first entry for all of you who have not been blessed with the ability to dicipher the Dutch language. Enjoy and till the next one!

Hola!

Whilst enjoying a Banano Loco (cocktail) we decided that a blog would be necessary. That way we can keep everyone informed of our amazing adventures and avoid too much computer time.

So it all begins....Schiphol (Amsterdam airport), delays, inflight entertainment, Houston, Starbucks, San Jose, sleep.

Day 2 haha: there we were in San Jose, not exactly a happening place. So we quickly boarded a bus heading south to Punta Banco, an end of the road destination about half an hour cycle away from a world famous (left breaking ;)) wave in Pavones. Unfortunately we can't surf and the ocean is too wild here for us beginners to start trying. But we managed to keep ourselves busy. Morning swims, hanging around in hammocks, cycling, waterfalls, viewpoints, watching surfers.

The highlights were the wildlife. Iguana on our toilet. Monkeys in the trees. Big blue crabs in the garden. Also an amazing slip 'n slide horseback ride through the jungle (diep in je jungle jungle) and the mountains. This last activity was undertaken under the watchful guidance of gardener Wilbur (also known as remover of iguana from toilet), who knew the jungle like the back of his hand. Halfway through the ride (2 hour mark) we were treated to a tropical rain shower, due to which some parts of the trails became to slippery for the horses and we had to disembark and slide down hill after them. The entire journey took about 5 hours and ended with a sunset on the beach. Conclusion: little bit loco, totally amazing! We were also able to stuff our faces in Punta Banco. Sina, the cook, made delicious meals for us which held their own somewhere between Costa Rican specialties and good ol' Dutch food. The hostel was managed by Dutchies; we even saw a box of hagelslag at some point (the chocolate sprinkles that were in my cupboard for ages yum yum).

We're really happy we started our trip in this far off corner. Peace and quiet. From Punta Banco we had a smooth passage to our next middle of nowhere stop, Dos Brazos del Rio Tigre (Puerto Jimenez). This 'village' lies on the border of Corcovado National Park. We wanted to kick back in Los Mineros Hostel. And when we came blowing up to gate (open-air taxi) we were welcomed like queens, with hammocks and coconuts and all; that is until the lady of the house came home, who also turned out to be a 'Dutchie' of the type old hippie no bra, not wollen socks (kinda warm here). She told us she was actually closed, but we could still stay the night. The 'village' (population 300) used to be a goldmining town (population 10,000) and our hostel used to be a combination of bar, whorehouse and prison (which was now the toilet). Thats why we decided to sleep in the newly built tipi's. Five minutes after we arrived we had already found a cayman in the garden.

Because Dos Brazos is just next to the national park, we could venture around by ourselves. The first day we didn't get further than the banks of the river. But after having won more info from the locals, turns out we needed to go through the river (uhm weren't there caymans?) and then follow the trail up the mountain. First we took some photo's of a cool little waterfall, when we turn around what do we see....a dog. Yuki, the hostel's dog, followed us this far and ended up guiding us around. We spent a few hours looping through the area: through waterfalls, over landslides and under attack of killer mosquitos. On the way back to the river Yuki thought 'haha this looks like a nice little path'. Half an hour later there was no more path and we found ourselves kilometres high on a mountain back caught in lianas. We decided to turn back and navigated our way through the wilderness back to the river. We checked with mister Bolita and the path we had found ourselves on turned out to be the emergency trail over the mountains in case the river floods (in other words...doesnt go anywhere for miles). A day of trudging through the jungle left us satisfied and ready to head back to civilisation.

We left Puerto Jimenez day before yesterday and are en route to surfer walhalla Peninsula Nicoya. The journey was going as planned unti 10.30 this morning. Thats when we ran into a greedy ATM. Tip for future visitors to Costa Rica: be quick removing your card from ATMS, very quick!. Isabelle's card is now spending the night in the care of Banco de Costa Rica. Tomorrow at 9 the bankmanager will be there and we can continue our journey.

Thats it for now kids!